بررسی روان‌شناختی ابراز وجود در شخصیت خودشیفتة ابوفراس حمدانی و رومیات او (با تکیه بر نظریات روان‌شناختی «هاینزکوهت»)

خودشیفتگی عنوانی است که روان‌شناسان معاصر آن را برای پدیدة روانی خاصی به کار می‌برند که در افراد به وجود می‌آید. هاینز کوهت روان‌شناس برجستة معاصر آن را این‌گونه تعریف کرده‌است: «توجه و تمرکز بیش‌ازحد به خود همراه بااحساس غرور و افتخار و خودبینی». خودشیفتگی در دیدگاه کوهت دو ویژگی عمده دارد: 1) خودستایی و نمایش قدرت، 2) علاقة بیش‌ازحد به برتری خویش و مباهات نمودن به پدران و دستاوردهای آنها. در همین راستا این پژوهش می‌کوشد تا پدیدة خودشیفتگی را در شخصیت شاعر مشهور دورة عباسی، ابوفراس حمدانی، با تکیه بر دیدگاه‌های «هاینز کوهت» و با استفاده از شیوة توصیفی ـ تحلیلی بررسی نماید. نتایج تحقیق نشان می‌دهد، با توجه به نظریات کوهت در باب خودشیفتگی و با تأمل در اشعار «رومیات» ابو فراس می‌توان گفت وی به این پدیدة روحی و روانی دچار بوده‌است.